هوای امشب در شیکاگو متفاوت است. سرمای خفیفی که با اوایل پاییز در ویلج ریگلی همراه است وجود دارد، اما همچنین هیجان تازه و پرشور شهری وجود دارد که خود را بیدار می‌یابد، محکم به تکه‌ای از امید چسبیده است. شیکاگو کابس، با 0-2 در این سری منطقه‌ای عقب افتاده، بازی سوم را بدون توهم آغاز می‌کند؛ بازی امشب برای تمدید فصل کابس و بقا است، همین و بس. میلواکی بروورز، بی‌رحم، رونددار، و داغ، 1 برد تا پیشروی به سری قهرمانی لیگ ملی فاصله داشت. 

امشب فقط یک شب دیگر از بیسبال پس از فصل نیست؛ بلکه یک تقاطع احساسی است. طرفداران کابس در آبی و سفید غرق شده‌اند و طعم باشکوه اکتبر را دوباره تجربه می‌کنند. آنها به معجزات باور دارند؛ قبلاً آنها را دیده‌اند. و امشب، دیوارهای پیچک زیر نور چراغ‌ها با نسیم نجواکننده که از دریاچه میشیگان می‌وزد، می‌درخشند. آنها دوباره باور دارند! 

• تاریخ: 8 اکتبر 2025

• زمان: 9:08 بعد از ظهر (UTC)

• مکان: ریگلی فیلد، شیکاگو

• سری: بروورز 2-0 پیش است

ریگلی فیلد به دلیل اینکه اکتبر است، کیفیتی افسون‌کننده دارد. زمین قدیمی پر از خاطرات است، از جمله دهه‌ها اندوه، قهرمانان و امیدها. با غروب خورشید و روشن شدن چراغ‌ها، غرش کم جمعیت به فریاد تبدیل می‌شود. این بیسبال پلی‌آف در عریان‌ترین شکل خود است، هر ضربه، هر پرتاب، هر نگاه از گودال داستانی را روایت می‌کند. 

کابس، زخمی اما نه شکسته، به خانه می‌آید، پشت به دیوار پیچک. مدیر کرگ کانل—که خود زمانی بروور بود و در گودال روبروی فرنچایزی که زمانی برای آن بازی می‌کرد و اکنون به دنبال بازنگری در آن است، ایستاده است. در همین حال، میلواکی نوستالژیک با هدف و اعتماد به نفسی ناشی از برتری 2 بازی در این سری 5 بازی، با بوی خون وارد می‌شود. 

بازی‌های 1 و 2 مجموعاً میلواکی بود. بروورز به کل ترکیب حمله خود اجازه دادند تا با کابس بازی کنند و آنها را 16-6 شکست دادند و از راند اول تا آخر مسلط بودند.  پیروزی 7-3 در بازی 2 در امریکن فامیلی فیلد، اعلامیه‌ای بود که به عنوان اخطاری به بقیه لیگ نیز عمل کرد. بروورز اینجا برای رقابت نبودند؛ آنها برای پیروزی اینجا بودند. این، همراه با عملکرد قوی یلیچ، ضربات حساس چوریو، و مدیریت خونسردانه چرخش، میلواکی را به تیمی تبدیل کرده است که برای کارهای بزرگ ساخته شده است.

حالا، آنها به ریگلی می‌روند به امید یک جارو. تاریخ ثابت کرده است که هیچ چیز در این ورزشگاه آسان نیست، به خصوص وقتی ناامیدی به سرنوشت تبدیل می‌شود.

برای کابس، تیلون الگوی ثبات است. او رکورد 11-7 با ERA 3.68 و WHIP 1.26 دارد که نشان‌دهنده کهنه‌سربازی است که تحت فشار شکوفا می‌شود. او به خصوص در خانه، با رکورد 5-2 در ریگلی، شارپ بوده است، و کنترل او بر گوشه‌ها، ضربه‌گیرها را در هنگام ریتم او هوشیار نگه می‌دارد.

از سوی دیگر، پریستر قهرمان غیرمنتظره میلواکی بوده است، با رکورد 13-3 و ERA 3.32. او جوان، بی‌باک است، و به نظر می‌رسد تحت تأثیر فشار پلی‌آف قرار نگرفته و آرامش زیادی نشان می‌دهد. با این حال، او در این فصل در برابر شیکاگو با چالش روبرو بوده است و 10 امتیاز کسب شده را در 14 اینینگ واگذار کرده است. کابس او را درک کرده‌اند، و ممکن است فقط یک پنجره بازگشت به این سری داشته باشند.

یکی از معدود چیزهایی که بیسبال اکتبر آموخته است این است که حرکت لحظه‌ای و آسیب‌پذیر است. یک ضربه، یک اینینگ، و یک بازی می‌تواند یک سری را برگرداند. کابس امیدوار به آن جرقه هستند و اینکه انرژی جمعیت خانگی آنها و فوریت حذف قریب‌الوقوع آن را شعله‌ور کند.

رکورد خانگی کابس در این فصل—52 برد—توانایی آنها را در تبدیل ریگلی به یک قلعه نشان می‌دهد. آنها باید دوباره آن نوع جادو را بیاورند، زیرا رکورد خارج از خانه بروورز 45-36 نیز ثابت می‌کند که آنها در شرایط خصمانه بی‌حس هستند.

اگر شرط‌بند به دنبال مجموع امتیاز است، بازار بالای 6.5 امتیاز نیز یک نقطه روشن است، با 22 امتیاز کل که در 2 مسابقه قبلی جمعاً برای هر دو تیم به ثمر رسیده است، و باد در ریگلی متغیر و نسبی است، بنابراین توپ ممکن است دورتر از آنچه انتظار داریم سفر کند، یا اصلاً سفر نکند، در مقایسه با یک پارک متوسط. 

میلواکی شب گذشته بر جلا تکیه نکرد؛ آنها بر ریتم تکیه کردند. بریس تورنگ (.288)، کریستین یلیچ (.278، 29 هوم ران، 103 RBI)، و ویلیام کانتراس (.260) هسته ثابتی از ضربه‌گیرهای تماس را تشکیل می‌دهند. اگر چوریو را برای جرقه اضافه کنید، اکنون یک خط حمله دارید که می‌تواند آسیب بزند. 

نقطه قوت این تیم، بولپن آن است، با اینکهوین ویلیامز لنگر آن است، و توانایی آنها در کنترل بازی در اواخر؛ کنترل میلواکی از راند 7 به بعد قاتل خاموش این سری بوده است. اگر میلواکی در اوایل پیش باشد، کابس برای بازگشت به بازی با مشکل مواجه خواهند شد. 

با این حال، نمی‌توان کابس را نادیده گرفت. سییا سوزوکی در خانه بسیار خوب بوده است—در 12 بازی خانگی متوالی ضربه زده است، از جمله چهار هوم ران در 5 بازی. خط حمله تیم با بازگشت نیکو هورنر به عنوان قلب خط حمله، متعادل‌تر و صبورتر است. و مایکل بوش از سمت چپ در برابر پرتاب راست دست، خطر ایجاد می‌کند.

تیلون چه کار می‌کند؟ او به خط حمله خود شانس می‌دهد. بولپن کابس، تا حدودی آرام، به طور پنهانی خوب بوده است؛ آنها ERA 3.56 را به رخ می‌کشند، و اگر تیلون بتواند 6 اینینگ عمیق به خط حمله خود بدهد، کانل می‌تواند راهی برای ترتیب دادن رلیورهای خود برای یک پایان عالی پیدا کند.

این 2 تیم از نظر کارایی تقریباً برابر هستند، اما نرخ تماس و سرعت میلواکی (دوم در MLB برای دزدی) عامل تعیین‌کننده در این سری بوده است. شیکاگو در قدرت برتری دارد و می‌تواند امروز شب روایت را تغییر دهد.

اگر با کابس همراه هستید، ممکن است زمان بهتری برای اضافه کردن کمی هیجان بیشتر نباشد. 

این سری فقط در مورد آمار نیست. در مورد زمان‌بندی، خلق و خو و پشتکار است. میلواکی با اعتماد به نفسی که از انتظار پیروزی می‌آید، احساس یک تیم را دارد؛ شیکاگو احساس تیمی را دارد که تسلیم نمی‌شود. پریستر ممکن است کنترل اولیه را داشته باشد، اما تیلون می‌داند چگونه یک بازی را در اواخر تغییر دهد. بولپن شیکاگو، اگرچه خط حمله گاهی اوقات نامنسجم بوده است، با نتایج مختلط، تیزی بیشتری از خود نشان داده است. انتظار داشته باشید که بازی عمیق، پرتنش و هیجان‌انگیز باشد، که نوع بیسبالی است که شما را تا نیمه شب بیدار نگه می‌دارد.