شبنم‌گون و دلپذیر اکتبر در ریودوژانیرو است. بیرون آرنا فارماسی، جمعیت مانند یک مدار الکتریکی در همهمه است. پرچم‌های برزیل در نسیم اقیانوس در اهتزازند، شعارها در خیابان‌ها طنین‌انداز می‌شوند و طبل‌های سامبا در انتظار به صدا درمی‌آیند. UFC به خانه آمده است.

در داخل، زیر نور طلایی و هیاهوی کرکننده، ۲ مبارز آماده‌اند تا تاریخ خود را بر روی بوم حک کنند. دیوسون «دیوس دا گوئرا» فیگوییدو، پادشاه سابق دسته وزنی مگس‌وزن که اکنون در دسته پر وزن ظاهر می‌شود، در یک گوشه ایستاده و خشونت خام و غرور برزیلی را نمایندگی می‌کند. در گوشه مقابل، بی‌تفاوت، مونتل «کوئیک» جکسون، شکارچی جدیدی که در حال ظهور است، با اعتماد به نفس مردی در اوج جوانی وارد قفس می‌شود. 

این فقط یک مبارزه دیگر نیست. این آزمونی از سبک‌ها، تاریخ مبارزه و بقای اصلح خواهد بود. نگرانی‌های آتش یک قهرمان کهنه‌کار که از دوران اوج خود گذشته است، با دقت یک تکنسین نوظهور که تحت فشار آرام است، روبرو می‌شود. 

روزی روزگاری، او طوفان دسته وزنی مگس‌وزن و مردی بود که بی‌امان حریف خود را با هدف تمام کردن مبارزه شکار می‌کرد. فیگوییدو، که به طرفداران «خدای جنگ» معروف است، به خاطر قدرت، خشونت و مبارزه بی‌باکانه‌اش شناخته شده بود. هر ضربه با نیت بد زده می‌شد؛ هر تلاش برای سابمیشن مانند دری بود که ناگهان بسته می‌شد.

اما، اوه، چه سفری بوده است. پس از مبارزات حماسی با براندون مورنو و شکست‌های پیاپی در برابر پتر یان و کوری سندهاگن، شعله فیگوییدو کم‌سو شد. با این حال، روح جنگجو هرگز خاموش نشد. او سخت کار کرد، خود را بازسازی کرد و به سادگی اجازه نداد داستانش به آرامی پایان یابد. 

او از احتمالات آگاه است و زمزمه‌هایی را می‌شنود که او برای دسته وزنی بنتام‌وزن بیش از حد کوچک و، صادقانه بگویم، بیش از حد آسیب‌دیده است که بتواند همراه شود. اما اگر یک چیز باشد که این مرد برای هوادارانش انجام داده است، این است که به آنها نشان داده است که آشوب قلمرو اوست. او آماده است تا در ریو، در مقابل مردمش، نشان دهد که تاریخ انقضایی برای قدرت وجود ندارد؛ بلکه فقط تجربه و صبر دارد. 

بدون شک، آمار داستان را می‌گویند: جکسون دامنه و کارایی را کنترل می‌کند، در حالی که فیگوییدو غیرقابل پیش‌بینی بودن و غریزه تمام‌کننده را به ارمغان می‌آورد. جکسون بیشتر فرود می‌آید، کمتر ضربه می‌خورد و فاصله را حفظ می‌کند.

اختلاف در دسترسی و توانایی دفاعی ممکن است به طور قابل توجهی در مبارزه تاثیرگذار باشد. جب جکسون و کار پا برای گیج کردن حریفانش ایجاد شده است، در حالی که فیگوییدو هر تبادل را به گردبادی از اکشن تبدیل خواهد کرد.

در گوشه آبی، مبارزی قرار دارد که به آرامی یکی از منظم‌ترین رزومه‌ها را در این دسته وزنی جمع کرده است. مونتل جکسون، تنها در ۳۳ سالگی، تیتر خبرها را دنبال نکرده است - او همه آنها را با دقت خلق کرده است. جکسون، بلند قد برای دسته وزنی خود و از نظر فنی قوی، نمونه‌ای از نسل جدید ورزشکارانی است که جهان در حال یادگیری قهرمانی آنهاست: صبور، باهوش و به طرز کشنده‌ای کارآمد.

لقب او «کوئیک» نه تنها سرعت، بلکه واکنش را نیز القا می‌کند. جکسون از هر ذره انرژی خود استفاده می‌کند؛ او اجازه نمی‌دهد احساسات او را هدایت کنند. او فقط صبر می‌کند و مبارز را تعویض به تعویض کنار می‌زند.

جکسون که با ۶ برد متوالی وارد این مبارزه می‌شود، ثابت کرده است که عضوی از نخبگان است. او دانیل مارکوس را با جراحی که روی او انجام داد، ناتوان کرد در حالی که بیشتر حملات او را جذب می‌کرد. و سپس، اخیراً یک ضربه مستقیم لیزری خود را با دقت نخبه در اجرای تیک‌دان به ثمر رساند. جکسون از نوع مبارزانی نیست که اوضاع را به یک نزاع تبدیل کند، و او مبارزی است که می‌آید و شما را تکه تکه می‌کند.

روبرو شدن با یک قهرمان سابق جهان، رفتار آرام جکسون را در آنچه مسلم است، از نظر ذهنی آزمایش خواهد کرد.

در مبارزات، سبک‌ها مبارزات را می‌سازند و این یکی شعر در حرکت است.

فیگوییدو آتش‌سوزی در آب است، فشار رو به جلو، توانایی انفجاری و ذهنیتی پایان دادن به آن به هر قیمتی را به همراه دارد. در حالی که جوجیتسو و سابمیشن‌های او ممکن است برای تغییر جریان یک مبارزه در عرض چند لحظه کافی باشد، او در درگیری‌ها حتی بهتر است. با این حال، با آن خشونت، آسیب‌پذیری نیز به همراه دارد. او تقریباً ۳.۶ ضربه قابل توجه در دقیقه جذب می‌کند.

جکسون یخ را می‌آورد: آرامش، مدیریت فاصله و ضربات دقیق. او به ندرت ضربه صاف می‌خورد، فقط ۱.۳ ضربه در دقیقه جذب می‌کند و ورودی‌های بی‌پروا را با ضربات متقابل مجازات می‌کند. بازی تیک‌دان او (۳.۲۴ تیک‌دان در ۱۵ دقیقه) هم سلاح است و هم شبکه ایمنی.

فیگوییدو برای میراث مبارزه می‌کند. شکست می‌تواند به معنای پایان یک حرفه باورنکردنی باشد. این فقط یک چک حقوق دیگر برای او نیست، بلکه یک رستاخیز است. انتظار داشته باشید که او با شدت و تجربه الهام گرفته از هزاران نفر که "دیوس دا گوئرا" را فریاد می‌زنند، وارد شود.

برای جکسون، او چیزی برای از دست دادن و همه چیز برای به دست آوردن ندارد - او وارد لانه اژدها می‌شود تا آن را بکشد، و آرامش خونسردی که او را تجسم می‌بخشد، می‌تواند کشنده‌ترین سلاح او باشد. 

سوال این است که چه کسی پس از شروع مبارزه، وقتی در قفس بسته می‌شود، اول می‌شکند؟

صرف نظر از پیش‌بینی‌های شرط‌بندی، اگر روایت را به اعداد تبدیل کنید، جکسون انتخاب برتر است.

از دیدگاه شرط‌بندی، دقت، برد و دفاع جکسون همگی نشان‌دهنده کنترل هستند. از سوی دیگر، فیگوییدو عامل وحشی را در خود دارد که می‌تواند همه چیز را در یک لحظه وارونه کند. شرط‌بندهای فهیم ممکن است ریسک را پوشش دهند - مقدار کمی روی کهنه‌کار شرط ببندند در حالی که جکسون X را به عنوان بازی اصلی خود انتخاب می‌کنند.

فیگوییدو غریزی است و مبارزه را حس می‌کند. جکسون تحلیلی است - او آن را می‌خواند. چند دقیقه اول ممکن است آشوب محض باشد زمانی که این فلسفه‌ها تلاقی می‌کنند تا زمانی که کسی بر ریتم تسلط یابد.

اگر فیگوییدو بتواند جکسون را زود ناراحت کند - ضربه راست را بزند، به قفس فشار بیاورد، و گیوتین را تهدید کند، و سپس ما می‌توانیم یک مبارزه اراده داشته باشیم. اگر جکسون جا بیفتد، جب، صبر و حرکات او مبارزه را به رنگ او نقاشی خواهند کرد.

آرنا فارماسی با رنگ سبز، زرد و آبی پوشیده خواهد شد. صداهای طبل، شعارهای "وای، دیوسون!" و ریتم یک ملت در تمام شب حضور خواهند داشت.

برای فیگوییدو، این مبارزه فقط کسب و کار نیست، بلکه شخصی است. این به عنوان وسیله‌ای برای رستگاری در مقابل مردمش عمل می‌کند، مبارزه‌ای برای نشان دادن به دنیا که خدای جنگ هنوز زنده است! برای جکسون، این فرصتی است برای ورود به قلمرو خصمانه و خروج با تاج پادشاه. لحظه‌ای که مدت‌ها پس از آویزان شدن دستکش‌ها طنین‌انداز خواهد شد.

دور اول پرتنش خواهد بود. فیگوییدو به دنبال بیرون آمدن و بارگذاری ضربات سنگین خواهد بود تا ببیند آیا می‌تواند تعادل جکسون را از بین ببرد. جکسون خونسرد خواهد ماند، داده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و زمان‌بندی خود را پیدا می‌کند. 

با حرکت مبارزه به سمت دور دوم، جب جکسون سرعت را دیکته خواهد کرد. فیگوییدو ممکن است به دنبال اجرای تیک‌دان باشد، اما کشتی و باسن جکسون او را در امان نگه می‌دارد.

 تا دور ۳ یا ۴، ممکن است شاهد تفاوت در مخازن گازی باشیم. فیگوییدو در بالا کند می‌شود، و جکسون در پایین شتاب می‌گیرد، و اینجاست که مبارزه ممکن است به پایان برسد. یک ضربه چپ مستقیم، یک زانوی سریع، یا یک ترکیب دقیق، قهرمان سابق را برای شب پایین خواهد آورد!

اگر فیگوییدو برنده شود، UFC یک داستان بازگشت برزیلی برای جشن گرفتن خواهد داشت - او خود را دوباره به بحث قهرمانی پرتاب می‌کند و ممکن است برای یک آخرین شکوه، پتر یان یا شان او'ملی را به چالش بکشد. 

اگر جکسون برنده شود، این یک پرش تعیین کننده حرفه و جهش از یک رقیب حاشیه‌ای به یک تهدید واقعی در میان ۵ نفر برتر است. در ریو، برای پیروزی در مقابل یک افسانه؟ این قطعاً بیانگر یک پیام است. در هر صورت، این مبارزه چشم‌انداز دسته وزنی بنتام‌وزن را تغییر می‌دهد. 

برخی مبارزات سرگرم‌کننده هستند و برخی مبارزات دوره‌ها را تعریف می‌کنند. فیگوییدو در مقابل جکسون هر دو است و به سادگی آن را توصیف می‌کند. این مبارزه، آتش قهرمان قدیمی است که از خاموش شدن امتناع می‌کند در مقابل دقت قهرمان جدید در راه صعود، که جایگاه خود را می‌گیرد. 

جکسون از نظر کاغذی هر مزیت قابل اندازه‌گیری را دارد. اما مبارزات روی کاغذ برنده نمی‌شوند، و با غریزه، شجاعت و آشوب برنده می‌شوند. اگر فیگوییدو بتواند این را به یک طوفان تبدیل کند، هر اتفاقی ممکن است رخ دهد.