منچستر، شهری که در آن فوتبال چیزی فراتر از یک بازی است؛ خون، هویت و رقابت است. وقتی منچسترسیتی و منچستریونایتد به مصاف هم می‌روند، دنیا متوقف می‌شود. رنگ آبی و قرمز خیابان‌ها را فرا می‌گیرد، میخانه‌ها با شعارهای جنگی منفجر می‌شوند و تنش در تمام گوشه و کنار شهر موج می‌زند. اما در آستانه رویارویی سال ۲۰۲۵ در اتحاد، روایت داستان متفاوت به نظر می‌رسد. سیتی، که معمولاً تحت هدایت پپ گواردیولا بسیار دقیق و منظم عمل می‌کند، ناگهان آسیب‌پذیر به نظر می‌رسد. مصدومیت‌های اخیر کوین دی بروین، جان استونز و یوشکو گواردیول از محصولات برنتفورد، انسجام آن‌ها را در تمام خطوط تحت تاثیر قرار داده است؛ غیبت بی‌نهایت فیل فودن، سیتی را از جرقه خلاقیت محروم کرده و حتی ارلینگ هالند، قاتل گل، گاهی اوقات سرگردان‌تر از غازی در مه به نظر می‌رسد. 

دور از هیاهوی میدان، و در سراسر شهر، نیمه قرمز منچستر در شور و هیجان است؛ منچستریونایتدِ روبن آموریم بی‌نقص نیست، اما زنده است. آن‌ها سریع، بی‌باک و سازمان‌یافته هستند. دیگر آن تیم‌های دست و پا بسته‌ای نیستند که در برابر فشار سیتی فرو می‌پاشیدند، و با در اختیار داشتن برونو فرناندز که جریان بازی را هدایت می‌کند، برایان امبوئومو که فضا را باز می‌کند، و بنجامین سسکو که بی‌رحمانه گلزنی می‌کند، یونایتد آماده به نظر می‌رسد تا مبارزه را به سیتی بکشاند. 

پپ گواردیولا در طول دوران شغلی وسیع خود، بیش از ۲۰ سال از عمر خود را صرف تکمیل هنر کنترل کرده است. نوع کنترلی که حریفان را وادار به هر کاری می‌کند و سپس آن‌ها را تا حدی خفه می‌کند که دیگر هیچ اکسیژنی باقی نماند. با این حال، در این موقعیت، شکاف‌هایی در برنامه گواردیولا پدیدار شده است. با غیبت بهترین بازیکن خلاق هجومی (دی بروین) و بهترین مدافع بازی‌ساز (استونز)، سیتی تعادل مناسبی در خط میانی نداشت. رودری به نظر می‌رسید که بار زیادی را به دوش می‌کشید، و اکنون ما می‌توانیم سیتی را تحت فشار قرار دهیم، و سیستم آن‌ها ممکن است متزلزل شود.

در مقابل، آموریم در آشوب شکوفا می‌شود. سیستم ۳-۴-۳ او که به ۳-۴-۲-۱ تبدیل می‌شود، در انتقال‌ها بسیار پویا است. برنامه بازی ساده اما مرگبار است: جذب فشار، و سپس رها کردن برونو، امبوئومو و سسکو در ضدحملات. خط دفاعی بالای سیتی آسیب‌پذیر است، و یونایتد این را می‌داند.

جنگجوی وایکینگ سیتی برای آشوب ساخته شده است، اما ستاره جوان یونایتد، لنی یورو، و ماتیس دِ لیتِ باتجربه، جان خود را با سختی خواهند فروخت تا او را متوقف کنند.

رودری، رهبر آرام و منطقی است، در حالی که برونو، آشوب را ترسیم می‌کند. هر کسی که در نبرد خط میانی پیروز شود، جریان بازی را تعیین خواهد کرد.

سرعت در مقابل ریسک. اگر یونایتد با زمان‌بندی درست ضدحمله کند، سیتی ممکن است در مهار هر دو بازیکن دچار مشکل شود.

دربی منچستر بر اساس آمار ساخته نشده است؛ بلکه از تاریخ، زخم‌ها و شب‌های جادویی بنا شده است.

فصل گذشته در اتحاد: سیتی ۱–۲ یونایتد (برد شوکه‌کننده یونایتد).

هر دربی، فصل جدیدی را اضافه می‌کند. گاهی اوقات خشم هالند است، گاهی جادوی رشفورد، گاهی فریاد برونو بر سر داور. یک چیز مسلم است: دنیا تماشا می‌کند، و شهر با اشتیاق می‌سوزد.

دربی‌ها منطق را نادیده می‌گیرند اما الگوها را آشکار می‌کنند، بنابراین:

برای منچسترسیتی، این صرفاً در مورد غرور است. آن‌ها به هیچ وجه نمی‌توانند از دست دادن دو دربی متوالی در اتحاد را تحمل کنند. میراث گواردیولا نیازمند سلطه است.

برای منچستریونایتد، آن‌ها در مورد انقلاب هستند. پروژه آموریم جوان است، اما آینده روشنی دارد، و یک دربی دیگر نیز الگوی اخیر را دنبال خواهد کرد که نشان می‌دهد آن‌ها دیگر آن تیمی نیستند که در سایه سیتی زندگی می‌کنند. در نهایت، این دربی نه تنها جدول را تعیین خواهد کرد – بلکه روایت‌ها، عناوین خبری و خاطرات را نیز تعریف خواهد کرد.

• پیش‌بینی نتیجه نهایی: منچسترسیتی ۲ – ۱ منچستریونایتد

• بهترین شرط‌ها: هر دو تیم گل می‌زنند + بیش از ۲.۵ گل