Powietrze dzisiejszej nocy w Chicago jest inne. Czuje się lekki chłód, który przychodzi z wczesną jesienią w Wrigleyville, ale jest też świeżo elektryzujący szum miasta, które budzi się do życia, otulone wąskim płomieniem nadziei. Chicago Cubs, przegrywając 0-2 w tej Serii Dywizji, wkraczają do meczu nr 3 bez złudzeń; dzisiejszy mecz ma na celu przedłużenie sezonu Cubs i przetrwanie, kropka. Milwaukee Brewers, bezlitośni, falujący i gorący, byli o jedno zwycięstwo od awansu do National League Championship Series. 

Dzisiejszy wieczór to nie tylko kolejny mecz baseballu posezonowego; to emocjonalne skrzyżowanie dróg. Fani Cubs ubrani w niebiesko-białe barwy przeżywają na nowo ten wspaniały smak października. Wierzą w cuda; widzieli je wcześniej. I dziś, pokryte bluszczem mury błyszczą w świetle reflektorów przy szepczącym wietrze wiejącym od jeziora Michigan. Znowu wierzą! 

• Data: 8 października 2025

• Godzina: 21:08 (UTC)

• Lokalizacja: Wrigley Field, Chicago

• Seria: Brewers prowadzą 2-0

Wrigley Field ma w sobie coś magicznego, ponieważ jest październik. Starożytny stadion jest pełen wspomnień, w tym dekad smutku, bohaterów i obiecujących nadziei. Gdy słońce zachodzi, a światła się zapalają, niski pomruk tłumu zamienia się w ryk. To jest baseball play-off w swojej najczystszej postaci, każdy zamach, każde narzut, każde spojrzenie z dugoutu opowiada historię. 

Cubs, poobijani, ale nie złamani, wracają do domu, plecami do ściany pokrytej bluszczem. Manager Craig Counsell – były zawodnik Brewers – stoi w dugoutcie naprzeciwko franczyzy, dla której kiedyś grał, a której teraz stara się zmienić bieg. Tymczasem nostalgiczni Milwaukee wkraczają z celem i pewnością siebie, wynikającą z przewagi dwóch meczów w tej pięciomeczowej serii, wyczuwając krew. 

Mecze 1 i 2 były całkowicie pod dyktando Milwaukee. Brewers pozwolili swojej ofensywie w pełni zdominować Cubs, pokonując ich 16-6 i dominując od pierwszej do ostatniej rundy. Zwycięstwo 7-3 w drugim meczu na American Family Field było deklaracją, która jest również zawiadomieniem dla reszty ligi. Brewers nie przyszli tu rywalizować; przyszli wygrać. To, w połączeniu z silną grą Yelicha, kluczowymi uderzeniami Chourio i spokojnym prowadzeniem rotacji, sprawia, że Milwaukee wygląda jak drużyna przeznaczona do wielkich rzeczy.

Teraz maszerują do Wrigley z nadzieją na zamiatanie. Historia dowiodła, że na tym stadionie nic nie przychodzi łatwo, zwłaszcza gdy desperacja zamienia się w przeznaczenie.

Dla Cubs, Taillon jest wzorem spójności. Ma bilans 11-7 z ERA 3,68 i WHIP 1,26, co świadczy o weteranie, który radzi sobie pod presją. Szczególnie dobrze radzi sobie u siebie, z rekordem Wrigley 5-2, a jego kontrola narożników utrzymuje uderzających w napięciu, gdy jest w rytmie.

Z drugiej strony, Priester był nieoczekiwanym bohaterem Milwaukee, notując bilans 13-3 z ERA 3,32. Jest młody, nieustraszony i wydaje się niewrażliwy na presję play-offów, wykazując wielkie opanowanie. Jednak w tym sezonie miał trudności z Chicago, tracąc 10 punktów zarobionych w 14 rundach. Cubs mają jego miarę i być może właśnie mają okno z powrotem do tej serii.

Jedną z niewielu rzeczy, której nauczył nas październikowy baseball, jest to, że impet jest chwilowy i wrażliwy. Jeden zamach, jedna runda, jedna gra może odwrócić serię. Cubs liczą na tę iskrę i na to, że energia ich domowej publiczności oraz pilność nieuchronnej eliminacji ją rozpalą.

Rekord Cubs u siebie w tym sezonie – 52 zwycięstwa – ilustruje ich umiejętność zamieniania Wrigley w twierdzę. Będą musieli ponownie przywołać ten rodzaj magii, ponieważ rekord Brewers na wyjeździe 45-36 dowodzi również, że są niewrażliwi na wrogie warunki.

Jeśli gracz obstawia sumy, rynek Over 6,5 punktów jest również jasnym punktem, z 22 łącznymi punktami zdobytymi w dwóch poprzednich meczach obu drużyn, a wiatr w Wrigley jest zmienny i względny, więc piłka może lecieć dalej niż się spodziewamy, lub wcale, w porównaniu do przeciętnego parku. 

Milwaukee nie polegało wczoraj na błyskotliwości; polegało na rytmie. Brice Turang (.288), Christian Yelich .278 (29 home runów, 103 RBI) i William Contreras (.260) tworzą spójny rdzeń uderzających kontaktowych. Jeśli dodasz do tego Chourio dla iskry, masz teraz skład, który może zadawać obrażenia. 

Siłą tej drużyny jest jej bullpen, z Devinem Williamsem jako kotwicą, i ich zdolność do przejmowania kontroli nad grą w późnych etapach; kontrola Milwaukee od 7. rundy była cichym zabójcą tej serii. Jeśli Milwaukee ma wczesne prowadzenie, Cubs będą miały trudności z powrotem do gry. 

Jednak Cubs nie można lekceważyć. Seiya Suzuki grał bardzo dobrze u siebie – uderzając w 12 kolejnych meczach domowych, w tym cztery home runy w pięciu meczach. Ofensywa klubu jest lepiej zbalansowana i bardziej cierpliwa z Nico Hoernerem z powrotem jako sercem składu. A Michael Busch dodaje trochę zagrożenia z lewej strony przeciwko praworęcznym miotaczom.

Co robi Taillon? Daje swojej drużynie szansę. Bullpen Cubs, dość cicho, był zaskakująco dobry; szczyci się ERA 3,56, a jeśli Taillon będzie w stanie dać swojej drużynie 6 głębokich rund, Counsell będzie w stanie dobrać swoich relieverów do idealnego zakończenia.

Te dwie drużyny są prawie równe pod względem efektywności, ale wskaźnik kontaktu i szybkość Milwaukee (drugie w MLB w kradzieżach) były czynnikiem decydującym w tej serii. Chicago ma przewagę w sile i mogłoby zmienić dzisiejszą narrację.

Jeśli kibicujesz Cubs, może nie być lepszego czasu, aby dodać trochę więcej emocji. 

Ta seria to więcej niż tylko statystyki. To kwestia czasu, temperamentu i wytrwałości. Milwaukee wydaje się drużyną z pewnością siebie, która spodziewa się wygranej; Chicago wydaje się drużyną, która odmawia poddania się. Priester może mieć wczesną kontrolę, ale Taillon wie, jak odwrócić grę w końcówce. Bullpen Chicago wykazał większą ostrość, chociaż skład czasami był niespójny, walcząc ponad swoich możliwości z mieszanymi wynikami. Spodziewajcie się, że mecz będzie długi, napięty i ekscytujący, taki rodzaj baseballu, który trzyma człowieka w napięciu do północy.