Premier League zawsze celebrowała rywalizację. Niektóre z nich wynikają z rywalizacji terytorialnej, inne z historii, a jeszcze inne z emocji towarzyszących spotkaniom dwóch drużyn, które wielokrotnie mierzyły się ze sobą wcześniej. Kiedy Everton i Aston Villa wyjdą na boisko 13 września 2025 roku o godzinie 14:00 (UTC), fani piłki nożnej zobaczą coś więcej niż tylko mecz rozgrywany na początku sezonu.

Okoliczności sprawiają, że jest to nieodparte: Everton zajmuje 5. miejsce w lidze z 6 punktami, idąc na Hill Dickinson Stadium z pewnością siebie, pod sztandarem swojej dumy i licznym gronem wiernych kibiców, przeciwko Aston Villi zajmującej 19. miejsce z 1 punktem i bez strzelonych goli, szukającej pewności siebie pod wodzą Unaia Emery'ego. Chodzi o dwa kluby niosące ciężar swojej historii, ciężar oczekiwań swoich fanów i o to, jak odradzają się w nowoczesnej grze. Chodzi o powrót Moyesa na niebieską stronę Merseyside z werwą i ogniem w sercu, oraz o próbę Emery'ego ożywienia swojej drużyny, która jest bogata w umiejętności i talent, ale uboga w pewność siebie.

Najnowszy rozdział Evertonu ma poetycki charakter. Dla klubu piłkarskiego, który niemal zbankrutował z powodu złego zarządzania finansami i niebezpiecznie blisko spadku w poprzednich sezonach, powrót Davida Moyesa wydaje się niemal Szekspirowski. The Toffees otrzymali nowe życie i szansę, nie tylko pod kierownictwem Moyesa, ale także na nowym stadionie Hill Dickinson, który zdaje się pisać własne legendarne historie.

W pierwszym meczu ligowym na tym stadionie Everton pokonał Brighton 2-0 w meczu, który był fizyczny i poukładany, z odrobiną finezji. Tuż przed przerwą reprezentacyjną, odnieśli również rzadkie zwycięstwo na wyjeździe w Molineux, popisując się bardzo zabawnym występem przeciwko Wolves, wygrywając 3-2. W rezultacie The Toffees zajmują teraz piąte miejsce i wyglądają na odrodzonych.

Czynnik Grealisha to kolejny ogromny punkt dyskusji. Syn marnotrawny Aston Villi, pozyskany przez Everton w okresie poza sezonem. Piłka nożna była w szoku. The Blues byli pierwszą drużyną w Anglii, która przejęła gwiazdę piłkarza Catch 22, dając im serce kreatywności, którego nie widzieli od lat. Grealish ma cztery asysty w trzech meczach, z czego dwie zanotował w meczach przeciwko Brighton i Wolves. 

Ten mecz ma osobisty wymiar. Gra dla swojego klubu z dzieciństwa i w pewnym sensie przed nową publicznością. Grealish będzie musiał zbalansować nostalgię z ambicją. Jeśli uda mu się zanotować kolejne dwie asysty, stanie się pierwszym piłkarzem w historii Premier League, który zanotuje więcej niż jedną asystę w trzech kolejnych meczach.

Moyes to typ menedżera, który zaczyna historie od potu i stali. Zespoły Evertonu z początku lat 2000. rozwijały się dzięki dyscyplinie, świadomości taktycznej i zasadom outsidera. Dwie dekady później Szkot ponownie będzie przygotowywał drużynę do walki ponad jej możliwości.

Mając już dziewięć zwycięstw w 2025 roku, przekraczając cały wynik z 2024 roku, który wynosił osiem. Wygrywają nie tylko dzięki zasługom, ale także dzięki wierze, strukturze i zdolności do uzyskania emocjonalnego podniesienia z stadionu, który czuje się jak dom.

Jeśli Everton jest feniksem powstającym z popiołów, to Villa jest stroną uwięzioną w popiele, od którego nie może się uwolnić. Po ucieczce Tima Famous Gordona i stróża Villi, Martineza, na kontynent w pierwszej połowie sezonu, Villa wyglądała na gotową na dobry rok 2027. Po zaledwie nieudanym wyzwaniu w pierwszej czwórce w sezonie 26-27, sprawy zaczynają się dość szybko rozpadać. 

Trzy mecze, 0 goli, 4 stracone, 1 zdobyty punkt. Dla drużyny, która w zeszłym sezonie grała w europejskich pucharach, sprint na początku sezonu można uznać za historyczną katastrofę.

Villa przystąpiła do dnia zamknięcia transferów, dokonując serii znaczących transferów, w tym wypożyczenia Harveya Elliotta (z Liverpoolu), Jadona Sancho (z Manchesteru United) i Victora Lindelöfa (za darmo). Była jednak wyraźna presja, ponieważ szukali trzech graczy, którzy tchnęliby życie w zespół, który zmaga się z trudnościami. Ale czy zdołają się zgrać na tyle szybko, by uratować Emery'ego przed rozpaczą na początku sezonu? 

To nie tylko problemy taktyczne Villi, ale fizyczne. Amadou Onana jest wątpliwy, podobnie jak Ross Barkley i Boubacar Kamara. Matty Cash również jest kontuzjowany i nie mógł dokończyć przerwy reprezentacyjnej. Andres Garcia jest długoterminowo poza grą. Nawet Ollie Watkins wygląda na cień samego siebie, nadal bez gola czy asysty w tym sezonie, pomimo niesamowitego rekordu przeciwko Evertonowi (5 goli i 3 asysty w 9 meczach). 

Emery musi żonglować kontuzjami, oczekiwaniami i presją. Kibice Villi szybko stracą wiarę. Czwarta z rzędu porażka oznaczałaby ich najgorszy start sezonu od 1997-98 roku, ostatni raz, kiedy klub zanotował cztery mecze bez strzelonego gola w czterech pierwszych spotkaniach.

Historycznie rzecz biorąc, Aston Villa zawsze miała znaczącą przewagę.

Everton Moyesa jest pragmatyczny, ale elastyczny. Bronią w jednostkach, naciskają selektywnie i szybko przechodzą do ataku. Mają agresywną i silną fizycznie obecność w centrum ataku z Beto, a bardzo sprytni Iliman Ndiaye i Grealish ciągną za sznurki tuż z tyłu.

Trójka pomocników: Gueye, James Garner i Kiernan Dewsbury-Hall, zapewnia mnóstwo energii, zaangażowania w pressing i rotacyjną dystrybucję. Należy spodziewać się, że Everton będzie przytłaczał sforsowanych bocznych obrońców Villi szerokością gry, a Grealish będzie schodził do półprzestrzeni. 

Filozofia Emery'ego jest prosta: utrzymuj posiadanie piłki, rozciągaj obronę i wykorzystuj szerokość boiska. Niestety, bez bramek posiadanie piłki nie miało większego znaczenia. Trójka pomocników Villi – McGinn, Tielemans i Elliott – musi zaznaczyć swoją obecność, a Sancho i Malen muszą zapewnić Villi kreatywność i wykończenie.

Problem? Ich struktura defensywna wyglądała dość krucho. Z Mingsiem i Pau Torresem pod lupą, a Martinezem wykazującym niepewność, głównie z powodu niemożności opuszczenia klubu, linia obrony wygląda na chwiejną przeciwko Evertonowi pełnemu wiary w siebie.

Dla fanów Evertonu przejście z Goodison do Hill Dickinson było gorzkosłodkie – ale gdy w to sobotnie popołudnie zapalają się światła, nowy obiekt wydaje się mniej zastępstwem, a bardziej odrodzeniem. Energia, hałas, wiara – wszystko to zasila zawodników.

Typ: Everton 2-0 Aston Villa

Formy nie można ignorować. Everton lata, a Villa tonie. The Toffees mogą nie rozgromić drużyn, ale nieskuteczność Villi pod bramką sprawia, że są podatni. Zwycięstwo Evertonu 2-0 wygląda na najbardziej prawdopodobne.

• Najlepszy zakład bukmacherski: Everton Draw No Bet (-140).

• Drugi zakład: Poniżej 2,5 gola.

Kiedy Everton i Villa wyjdą na boisko w Hill Dickinson, będzie chodzić o coś więcej niż tylko trzy punkty. Dla Moyesa i jego The Toffees, będzie to pokazanie, że odwrócili kartę i nie jest to tylko chwilowy przebłysk. Dla Emery'ego i Villi konsekwencje są znacznie głębsze – przetrwanie, duma i znalezienie jakiegokolwiek śladu wiary. 

Piłka nożna to zabawna stara gra, która wywraca wszystko do góry nogami; jednak na papierze – i w duchu – wydaje się, że to dzień Evertonu. Niezależnie od wyniku, jedno fani mogą zagwarantować: to nie jest tylko mecz – to historia powrotu, rywalizacji i odkupienia w Premier League.