همه چیز به اینجا ختم شده است. یکشنبه شب، یا اکلاهما سیتی تاندر یا ایندیانا پیسرز قهرمان NBA خواهند شد.

چند رویداد ورزشی وجود دارند که بتوانند با هیجان و اهمیت یک بازی 7 در فینال NBA رقابت کنند. این بیستمین باری است که فینال تا بازی آخر کشیده می‌شود. و در حالی که ممکن است این سری وزن تاریخی حماسه 2016 کاوالیرز-و Because Warriors را نداشته باشد، اما نبردی دراماتیک و رفت و برگشتی را به ما داده است که دنیای بسکتبال را مجذوب خود کرده است.

آیا تاندر سرنوشت خود را به عنوان نسل بعدی قهرمانان NBA در خانه تکمیل خواهد کرد، یا پیسرز کم‌شانس، داستان شگفت‌انگیز خود را به پایان خواهد رساند؟

با هدایت Shai Gilgeous-Alexander، Chet Holmgren و Jalen Williams، OKC در طول فصل یک نیروی ویرانگر بوده است. دفاع درجه یک و چرخش عمیق بازیکنان آن‌ها، به خصوص در خانه، حریفان را مغلوب کرده است.

با وجود اینکه هر امکانی برای کسب رتبه چهارم وجود داشت، ایندیانا با سبک بازی ایثارگرانه، انعطاف‌پذیری تاکتیکی Rick Carlisle و شوت‌های سرنوشت‌ساز Tyrese Haliburton، برخلاف تمام انتظارات عمل کرده است.

در آستانه حذف، ایندیانا با پیروزی قاطع 108-91 بازی را در اختیار گرفت. با یک ران 36-17 در مقابل تاندر، جریان بازی در عرض چند ثانیه تغییر کرد.

عملکرد نیمکت ایندیانا و دفاع فیزیکی‌اش، OKC را که نتوانست از افت اولیه بازی جبران کند، دچار مشکل کرد.

SGA در مقابل Nembhard/Nesmith:

• SGA باید از نمایش 8 ریباند خود در بازی 6 در برابر دفاع پرفشار ایندیانا در پیرامون بازی، بهبود یابد.

Chet Holmgren در مقابل Myles Turner:

• توانایی Turner در باز کردن فضا در بیرون می‌تواند Holmgren را از وظایف محافظت از سبد دور کند.

Tyrese Haliburton در مقابل تله‌های OKC:

• یک مصدومیت پای دردناک + 21 ریباند در این سری = سناریوی فشار زیاد برای ستاره ایندیانا.

جابجایی توپ:

• با 8 بازیکن که میانگین دو رقمی در فینال دارند، ایندیانا باید به فلسفه اول پاس خود ادامه دهد.

اجازه دادن به OKC برای پرتاب 3 امتیازی:

• سه ستاره اصلی OKC فقط 14 از 61 شوت سه امتیازی را وارد کرده‌اند.

محدود کردن ریباندها:

• 99 ریباند کلی آن‌ها در این سری یک پرچم قرمز است — به خصوص برای Haliburton.

عامل تعیین‌کننده (X-Factor):

• Myles Turner — شوت او می‌تواند مسیرها را باز کند و دفاع داخلی OKC را بی‌ثبات کند.

پرتاب‌های پیرامونی را وارد سبد کنند:

• با تنها 50.3% eFG در فینال و Holmgren با 11.8% از 3 امتیازی، بهره‌وری کلیدی است.

تاثیر نیمکت:

• همراه با مشارکت‌های اولیه از Isaiah Joe، Aaron Wiggins یا Lu Dort، تغییر در روند بازی می‌تواند رخ دهد.

سرعت بازی را کم کنند:

• بردن نبرد ریباند و کنترل سرعت، عوامل بزرگی در برابر ایندیانا با سبک بازی سریع خود هستند.

عامل تعیین‌کننده (X-Factor):

• Alex Caruso — یک مدافع قوی که تهاجم او در حمله ممکن است این بازی را به نفع تیم تمام کند.

تعداد نهایی: ایندیانا 6، اکلاهما سیتی 5 — یک میدان تقسیم شده با تمایل جزئی به سمت کم‌شانس‌ها.

تیم okay: تسلط خانگی، استعداد عمیق‌تر، و SGA (پتانسیل بازگشت) — همه اینها به نفع تیم‌های محبوب تبدیل می‌شود. اما با بی‌باکی ایندیانا، عملکرد عمیق نیمکت، و آن ارزش غیرقابل اندازه‌گیری "عامل"، قطعاً یک نتیجه قطعی نیست.

نیمه اولی به شدت رقابتی، بازی فیزیکی زیاد، و شاید یک لحظه حساس از یکی از بازیکنان جوان لیگ انتظار می‌رود.

پیروزی تاندر، ورود یک ابرقدرت جدید را تثبیت می‌کند که از طریق انتخاب درفت، توسعه و برتری دفاعی ساخته شده است.

پیروزی پیسرز چیزی کمتر از یک شگفتی داستان‌گونه نیست، تیمی بدون حتی یک نامزد MVP که با تلاش، عمق و باور به قله رسیده‌اند.

چهار شوت آخر وقت Tyrese Haliburton. مقاومت T.J. McConnell. ظهور Obi Toppin. فصل MVP Shai Gilgeous-Alexander. صعود Chet Holmgren. این بازی 7 فقط یک فینال نیست — بلکه یک نقطه عطف برای نسل بعدی NBA است.